Saturday, July 08, 2006
پَر ز پرواز همی پر خبر است
رفته راهی کز آن پر ثمر است
چشمه ی نور را خواست دیدن نه سزاست
جرعه ای نوشیدن را خواست باید راست
آسمان زیباست همی بس کافیست
ما چه دانیم آن چه می رفت چه رفت
وآن چه می ماند ز چه برجاست نهان
نیست بی خبری را خوش خبری در عالم ما
بد فال زنند
نخواهد چشم را عاقبت انکار نیاز
ثانیه ها می گذرند وز چه افسوس می خورد
این مانده زراه ؟
.
پس از سال ها
من سنگ شده ، او گشته گیاه
و چنان بی پایان
نه در سنگ سیاه ، نه برگشته به خاک
maktoob @ 10:24 pm 
