نقطه ي تو خالي

دگر چیزی نمانده است

همین فردا که بیاید

همین فردا

که خورشید طلوع می کند

سرخی ِ غروبش را وام دار ِ دیگری خواهد بود

همین فردا که بیاید

همین فردا

جنازه ی تمام قدیسان را

از طلوع تا به غروب به خاک خواهند سپرد

بال هایشان را اما می سپارند

بهر پرواز در آسمانی دیگر

همین فردا

ای تمام عزیزانم متاسفم

دگر راهی نیست برای نرسیدن به فردا

دگر چیزی نمانده است

همین فردا که می آید .

 maktoob @ 12:39 am 8 comments

تنها چیزی که از این فاصله به خوبی فهمیده میشه غمه ، بقیه چیزا رو باید قدری نزدیک بشی تا هُرمش گرمت کنه ، آخرشم نمی فهمی این هُرم ِ چی بوده !

سال ها پیش اون ور دنیا :

پادشاهی ، پادشاهی می کرد که تحمل دیدن غم ِ مردمش را نداشت . پادشاه دستور داد که آدمای غمگین را دستگیر و اعدام کنند . پادشاه اعتقاد داشت غم مسری ترین بیماری ِ روی زمین است .

خبر در شهر پخش شد . مردم وحشت کردند زیرا هر چیز را می شد پنهان کرد جز غم را . ( توی چشما رو که خوب نگاه کنن حتا اگه اون ته ته قایم کرده باشیش دیده میشه .)

همه جا همهمه بود ، هر کس دنبال راهی می گشت تا خوشحال باشد . در پایان آن روز مردم تصمیم گرفتند که نماینده ای نزد پادشاه بفرستند و از او مهلتی یک ماهِ بگیرند تا در آن یک ماه بیاموزند که چه گونه شاد زندگی کنند .

پادشاه با وجود آن که تحمل یک ماه ِ دیگر غم ِ مردمش برایش بسیار سخت بود با تقاضای آن ها موافقت کرد .

شاید بعدا بقیش رو این جا نوشتم!

پ .ن :

کاش سه بار ( حداقل ) حموم رفتن توی یه روز کار عادی ای بود .

 maktoob @ 6:33 pm 2 comments

آره فکر می کنم این جوری باشه که تو می گی ، میدونی امسال قرار بود یه سال بخوابم تا تولد سال بعد ، اما خیلی کار داشتم نشد ، اما فکر نمی کنم این یکی رو بدونی ، این کارا که غالبآ کار نیست ، بیشتر باید فکر کنی ، شاید بهتر باشته یه چند وقتی فکر نکنم ، اما خیلی چیزا شاید یادم بره ، بهتره بنویسمشون ، اما می ترسم خوندنم یادم بره یا شاید نوشتن ، بعضیا می گن زیاد فکر نکن ، بعضیام می گن فکر نکن ، چند تائیم می گن بهش فکر کن ، البته مهم نیست کی چی می گه ! آخه فکر من هر کاری دلش بخواد می کنه ، خیلی جالبه که فکرم دل داشته باشه ! شاید دلم فکر داشته باشه ، زیادم مهم نیست کی چی داره ، مثلا چه اهمیتی داره که آدم یه چشم پشت سرش داشته باشه ! اوه فکرش رو بکن چه قدر توی خیابون راه رفتن سخت تر میشه ، این خیابون جدیدم خیلی قشنگه ، اسمش نه ، خودش بیشتر ، بدیش اینه که ماشین توش زیاده ، می فهمی که ، ماشینا خیلی چیزای مزاحمین ، تازه خیابونشم می خوره به اتوبان ، خیلی نا امید کنندن این جور خیابونا ، یه پل داره تهش ، این خیابون به همون خیابون ، فقط یه اتوبان فاصله س ، همیشه همین طوره از یه چیزی به ادامش یه فاصله هست اما همیشه که پل نیست ، می دونی که از اتوبان رد شدنم خیلی خطرناکه ، ممکنه آدم یهو هوس کنه اون وسط واسته آسمون رو نگا کنه ، بعد ممکنه ابرا قرمز بشن ، نمی دونم چرا بچه که بودم آسمون رو سفید می کشیدم ابرا رو آبی ، شاید اون موقع اتوبان نبوده ، شایدم همه ی اتوبانای بین یه خیابون پل داشتن ، شایدم زیادی خسیس بودم ... ا

--------------------------------------------------------------------

 maktoob @ 7:24 pm 2 comments

شب زده

تاریکی است

آن چنان بی نور نیست

در پی هر سطر آن

ذره ای مدفون نیست

1

این چنین وقت سحر

واهه ای پر غل و غش

در پی آزار شب

دم به دم ،سر به سر

!نمی کوبد حدیث من چه کس؟

1

وهم زین دیوار پر زده

رفته در اعماق شب

پر شده پر ز خط

این چنین دیوار شب

1

سیاهی ، شب را فریاد نیست

پر بزن ، پر نزن

.این جا کسی بیدار نیست

------------------------------------------------------------------

: پ.ن

:D

 maktoob @ 6:43 pm 2 comments

.

پس از سال ها

من سنگ شده ، او گشته گیاه

 maktoob @ 10:24 pm 1 comments